قبر پولدار در خانه فقیر
تو دنیایی زندگی میکنیم که هیچ چیز واسمون نمیمونه چون اصلا متعلق به ما نیستند، همه چیز موقتی...!
مقصد ما ادما یه چیزه و به یه جا میرسه پس چرا این همه کج راهی و کج فکری وجود داره!
ایستگاه آخر یجاست خوشبحال کسایی که به هدفی که واسش سوار قطار دنیا شدن برسن...
.
.
.
داستانک کوتاه قبر پولدار در خانه فقیر
جمعی تابوت پدری را بر دوش می بردند، و کودکی همراه با آن جمع ، نالان و گریان می رفت و در خطاب به تابوت می گفت :آخر ای پدر عزیزم ، تو را به کجا می برند ؟ تو را می خواهند به خاک بسپرند . تو را به خانه ای می برند که تنگ و تاریک است و هیچ چراغی در آن فروزان نمی شود، آنجا خانه ای است نه دری دارد و نه پیکری و نه حصیری در آن است و نه طعام و غذایی . پسرکی فقیر به نام جوحی که با پدرش از آنجا می گذشت و به سخنان آن کودک گوش می داد به پدرش گفت: پدر جان ، مثل اینکه این تابوت را دارند به خانه ما می برند . زیرا خانه ما نیز نه حصیری دارد و نه چراغی و نه طعامی!