دهه محرم چه زود تموم شد...
چند وقت بود بد رقم بیقرار و خسته بودم ولی با طلوع محرم دریای آرامش شدم...
ده شب کلاس عشق امام حسین (ع) و همراهانشون بدجور دل آدم رو جلا میده، تو این ده شب روضه جلسه های حمید علیـــمی خیــــلی پرلطف بود...
جلسه های امام حسین (ع) آموزش ارزشها، آموزش عشق, آموزش مهربانی، اوج بزرگی، اوج بخشش، جانفشانی و آموزش انسانیت به تمام معنی و برگشت و خوب شدنه...
رفیقا حواسمون باشه، بودند دوستای چندین ساله ی امام که شب عاشورا تو تاریکی امام رو رها کردند، و بودن کسایی مث حر که دم آخر اومدن...
بودن کسایی مث وهب نصرانی که مسلمون نبود وامام رو نمیشناخت ولی با یه نگاه جز اولین فداییان امام شد و بودن به ظاهر مسلمانهایی که حافظان قرآن بودن ، کسایی که از شدت نماز پیشونیشون پینه بسته بود ولی شمشیر بر پسر فاطمه (ص) کشیدن...
رفیقا یادمون باشه هزاران نفر برا امام حسین نامه نوشتن،دعوت کردند اما یا نیومدند یا رفتن...
حبیب پیرمرد هفتاد و پنج ساله ای،انس، "جون" غلام سیاه اباذر و عمار و همه یارای امام حسین موندن و جونشون رو فدای حق کردند فدای حسین(ع)...
رفیقا حرف آخر بگم کسایی بردن که تو عمل یار حسین شدن و یاری رسوندن نه تو حرف...
ای کاش سال دیگه اگه زنده بودم کامل و بهتر باشم، چون باید بهتر باشم...
دیدم لب عطشان را ، ای کاش نمی دیدم
ارباب پریشان را ، ای کاش نمی دیدم
بی یار و معین ارباب ، تنها وسط میدان
دیدم شه خوبان را ، ای کاش نمی دیدم