- زن شاهکار خلقت است . برنارد شاو
- زیباترین خوی زن ، نجابت اوست . ارد بزرگ
- در دنیا تنها دو چیز زیباست ، زن و گل . مالرب
- انتقام شیرین است مخصوصا برای زنان . بایرون
- تمدن چیست ؟ نتیجه نفوذ زنان پاکدامن است . امرسون
- زن رسماً مربی مرد و مهّذب اخلاق اوست . آناتول فرانس
- اگر زن نبود نوابغ جهان را چه کسی پرورش می داد ؟ . ناپلئون
شاعری پیش امیر دزدان رفت و ثنایی بر او بگفت. فرمود تا جامه ازو برکنند و از ده به در کنند. مسکین، برهنه به سرما همی رفت... سگان در قفای وی افتادند. خواست تا سنگی بردارد و سگان را دفع کند. در زمین یخ گرفته بود. عاجز شد، گفت: این چه حرامزاده مردمانند، سگ را گشاده اند و سنگ را بسته! امیر از غرفه بدید و بشنید و بخندید، گفت: ای حکیم، از من چیزی بخواه. گفت جامه خود را می خواهم اگر انعام فرمایی. رضینا من نوالک بالرحیل.
امیدوار بود آدمی به خیر کسان
مرا به خیر تو امید نیست،شر مرسان
سالار دزدان را رحمت بر وی آمد و جامه باز فرمود و قبا پوستینی، بر او مزید کرد و درمی چند.
گلستان سعدی
رنج هست، مرگ هست، اندوه جدایی هست،
اما آرامش نیز هست، شادی هست، رقص هست،
خدا هست...
زندگی، همچون رودی بزرگ، جاودانه روان است.
زندگی همچون رودی بزرگ که به دریا می رود،
دامان خدا را می جوید...
این روزها همه چیزعوض شده است
در جایی زندگی می کنیم که
هرزگی ، مد
کفر گفتن ، روشنفکری
بی آبرویی ، کلاس
مستی و دود ، تفریح
و دزدی و لاشخوری و گرگ بودن ، رمز موفقیت محسوب می شود...
براستی چه شده!
کج فکری تا به کجا؟؟؟
قرآن کتابی است که نام بیش از 70 سوره اش از مسائل انسانی گرفته شده است
و بیش از 30 سوره اش از پدیده های مادی و تنها 2 سوره اش از عبادات! آن
هم حج و نماز !
کتابی است که شماره آیات جهادش با آیات عبادتش قابل قیاس نیست...
قرآن ! من شرمنده توام اگر از تو آواز مرگی ساخته ام که هر وقت در کوچه
مان آوازت بلند می شود همه از هم می پرسند " چه کس مرده است؟ "
چی میشد که زندگی جزء صحیح بود
بدون چیزای اضافه
یا مثل قدر مطلق بود
فقط مثبت!
ای کاش از زندگیمون لیمیت بگیریم و به سمت مثبت بینهایت بره
ولی ...
زندگی همش از آدم رادیکال میگیره!
هر چی هم بزرگ باشی باز کوچیک میشی
ای کاش خوبی هامون رو به توان برسونیم
و از بدی هامون رادیکال بگیرم با فرجه بالا
کاش
و کاش
و کاش...
نویسنده: ناشناس
گاهی وقتها نوشتن برایت سخت ترین کار دنیا می شود...
با اینکه هنوزحرفهای زیادی برای نگفتن داری!
انگشتانت را یارای نوشتن نیست...
تنها کاری که از دستت بر می آید سکوت است،
و باز هم ناگفته هایت را سکوت می کنی...
می خواهی سکوتت را فریاد بزنی؛
اما صدای سکوتت انقدر بلند هست که نیازی به فریاد نمی بینی...