تن سرد سپیدار

یاد تو...

گاهی حواسمون نیست...

گم می شیم...

بدون اینکه بفهمیم، دلمون آدرس رو یادش میره....

عشق را باور کرد...

موج های بی قرار در آغوش ساحل به آرامش میرسند...

لبان تشنه ی خاک با بارش ابرها سیراب می گردد...

زمین سرد با نگاه خورشید، گرم می شود...

و تاریک ترین شبها با پرتوهای پر مهر ماه ، پر از نور می شود...

...

ساحل، ابر، خورشید و ماه همگی جلوه گر عشقند...

برای پریدن باید اول باور کرد...

برای دیدن اندازه واقعی بر روی تصویر کلیک کنید.

صدای خورشید

گاهی بعضی چیزا خیلی مشخص هستن...

ولی ما نمی بینیم...

نه اینکه تو چشم نباشن

نه اینکه ما چشمموم ضعیف باشه

بلکه به این خاطر که حواسمون نیست که چه زود دیر میشه...

باید دید خورشید رو

باید دید...

برای دیدن تصویر کامل بر روی آن کلیک کنید.

عاشقی برپا کن...

ماه بارون...

در شهر آدمها

گاهی نمی فهمند

گاهی نمی شنوند

و حتی گاهی نمی بینند...

این جور میشود که دل آدمهایی که باید دشتی پر ازشقایق های وحشی باشد، تبدیل به بیابان  میشود، خشک، پرغم و تهی...

برای دیدن اندازه واقعی بر روی تصویر کلیک کنید.

از صبر لبریز در عمق پاییز...