ای عشق ، دیر آمده‌ای...

هنگام ناشناس دلی
دارم بگو ،  بگو چه کنم ؟ 
پرهیز عاشقی نکند 
پروای آبرو چه کنم ؟ 
این ساز پر شکایت من 
یک لحظه بی‌زبان نشود 
ای خفتگان ، درین  دل شب ،  با  ناله های او چه کنم ؟ 
گوید که  وقت دیدن او  دست تو باد و دامن او 
گویم که  می‌کشد  ز کفم 
با آن ستیزه جو چه کنم ؟ 
گرید چنین  خموش  ممان 
از عمق جان  برآر فغان 
گویم که گوش  کرده گران 
بیهوده  های و هو چه کنم ؟ 
جوشیده  و گذشته ز سر 
صهبای  این سبو ،  چه کنم ؟ 
معشوق کور باطن من 
پروای رنجشم نکند 
من  نرم‌تر ز برگ  گلم 
با این درشت‌خو چه کنم ؟ 
ای عشق ، دیر آمده‌ای 
از فقر خویشتن  خجلم 
در خانه نیست ما حضری 
بیهوده  جست‌و‌جو چه کنم ؟

سیمین بهبهانی