در مملکت وجود انسان ، دو سلطان حکم می رانند ؛ مغز هیجان و مغز تدبیر
-دسته ی اول (هیجانی ها) : قدرت حل مسئله ندارند (مثل پت و مت) و از مشکلات ساده فاجعه می سازند ،هیجان مدارند نه مسئله مدار ، عاقبت اندیش نیستند ،حال زیست و جو زده اند
( چشم اول بین، غرور است و خطاست/چشم آخر بین تواند دید راست)
خلق نا پایدار دارند و غیر قابل اعتماد هستند ، خطا و پس از آن پشیمانی و باز اشتباه روش همیشه ی آنهاست...
-دسته دوم (اهل تدبیر) : هیجانشان تحت سلطه ی خردشان است (مدیریت شده)
ویژگیشان : اهل تفکر، تحلیل و ارزیابی، پر مشورت، کم اشتباه، قدرت حل مسئله در آرامش و انتقاد پذیر (با احترام به مخالف) دارای برنامه و هدف در زندگی، پرشور و نشاط و امیدوار و همیشه پویا...
عقلها در دو زمان پر اشتباهند ؛
1- در شدت خواستن (تمایلات و محبت)
2- اوج نخواستن و بیزاری (خشم و نفرت)
پس در این دو زمان مکث و صبوری باید و هیچ اقدامی نه شاید (چرا که عاقل به تدبیر عمل می کند نه به تحرک)
دکتر ابراهیم میثاق