کاریکلماتور های احمد اسکینی
آنقدر روشنفکر بود که شبها خوابش نمیبُرد.
ارزش بعضی ها با زدن حرف مفت بالا می رود.
برای فرد منتظر هر صدای پایی گوشنواز نیست.
تخم مرغ دزد عاشق نیمرو بود.
گربه همیشه چشم به راه موش می ماند.
گربه از دیدن موش سیر نمی شود.
در بن بست زندگی دلت هزار راه می رود.
آنقدر نگران آینده بود که از حال رفت.
آب زیر کاه جای خودش را خیس کرد.
آب خودش را که می گیرد،یخ می شود.
ماهی خسته سراغ قلاب را می گرفت.
دودکش ریه ندارد.
هشت پا همیشه یک پایش گیر است.
توله سگ شیر میخورد تا پا بگیرد.
حرفهای نابجا میزد با تو دهنی برایش جا انداختم.
بعضی ها وقتی پایشان گیر است،
دست برمیدارند.
سراب،چشم و چراغ کویر است.
تشنگی در آب خفه شد.
برای اینکه حرفم را جا بندازم،فکم در رفت.
مرگ،آخرین بازی زندگیست.
عنکبوت جوان کلاس تار میرفت.
آینه،تصویرم را در خود قاب گرفت.
حنجره ام در صانحه فریاد،همه تارهای
صوتی اش را از دست داد.
هر موقع خواستیم دو کلام حرف حساب
بزنیم،حساب از دستمون رفت.
پرانتز دیسک کمر گرفت.
آدم بدون حوا نمیتوانست نفس بکشد.
دهان خیلی ها از حرف اضافه پر است.
هیچکس نمی داند سایه ها در شب
دوش حمام سر خیلی ها را زیر
آب کرده است.
کجا می روند.
هزارپا عمرش را در این پا و آن پا کردن هدر
داد.
تا دندان هایم را با مسواک قلقلک ندهم،
نمی خندم.
چنان افکار زشتی داشت که واژه ها حاضر
بودند به هر قیمتی از دهانش خارج شوند.
تنها دلگرمی آدم برفی سرما بود.
اگر هوا خوراکی بود هیچکس زمین نمی خورد.
برای روز تولدم میمیرم.
از دید قفس پرنده در قلب او جای دارد.