کاریکلماتورهای زیبا از سهراب گل‌هاشم...
توان
بعضی‌ها عددی نیستند؛ ما آن‌ها را به توان رسانده‌ایم.
معرکه
وقتی کلاهتان پس معرکه باشد، تازه اول معرکه‌اید.
موی سپید
حتی موهایم هم می‌دانند که پایان شب سیه سپید است.
قوزک
آن‌قدر در خودم فرورفتم که سر از قوزک پایم درآوردم.
قانون
عدهای قانون را «پیاده» میکنند که خود «سوار» شوند.
آینده
برای این که «آینده»اش را خوب کنند «حال»ش را گرفتند.
مخالفان رژیم
آدمهای لاغر با «رژیم» مخالفند.
دریا
زیباترین لب دنیا، لب دریاست.
عنکبوت
بی‌صداترین تار را عنکبوت می‌نوازد.
قلم
قلمی که مغز ندارد حتما آبرویت را خواهد بُرد.
گرسنگی
هیچ‌کس گرسنه نیست، همه روزی چند وعده گول می‌خورند.
فریاد
نقاش لال، فریاد می‌کشید.
آزادی
بعضی‌ها در ترافیک انقلابند و بعضی‌ها در مسیر آزادی.
هنر
خیلی از معتادها تابلو هستند اما ارزش هنری ندارند.
قصاب‌ها
قصاب‌ها آزادانه‌تر از روزنامه‌نگارها قلم می‌زنند.
ساعت
ساعت لاشه‌ی زمان است که بر روی مچ سنگینی می‌کند.
سیاستمدار
خیلی چیزها را زیر پا گذاشت؛ اما باز هم، هم قد سیاستمداران نشد.
سواری
همه چیز بر وفق مراد است و بعضی‌ها سوار بر خر مراد.
وصله
بعضی‌ها خیاط نیستند؛ اما خوب وصله‌هایی به آدم می‌چسبانند.
وقت
چون وقتمون خیلی کم بود، همه چیز بین ما زود تمام شد.
رویا
من با رویا زندگی می‌کنم و رویا با دیگری.
یک پیکر
به‌جز سیاستمدران، بنی‌آدم اعضای یک پیکرند.
یه حبه قند/ کاریکلماتورهایی از سهراب گل‌هاشم